Mississippi Mud Pie: voor echte chocodiehards

Een paar maanden geleden zat ik op mijn werk tussen de middag in de Allerhande te bladeren, en kwam ik een recept tegen voor een overheerlijk uitziende taart: een Mississippi Mud Pie. Op mijn vrije donderdag bak ik best vaak iets lekkers voor mijn collega’s voor de volgende dag, maar omdat ik op dat moment een aantal weken vijf dagen per week moest werken, duurde het even voor ik mijn voornemen in uitvoering kon brengen. Maar… het was het wachten meer dan waard, wat een heerlijke taart! Ik deel graag het recept met jullie.

Het recept is niet echt moeilijk, en buiten de wacht- en oventijd om, gaat de bereiding ook best snel. Laat ik beginnen met het boodschappenlijstje:

Je hebt nodig:

•  2 rollen Oreo koekjes (à 154 gram)
•  180 gram margarine
•  3 eetlepels bourbon whiskey ( ik heb in plaats van whiskey 2 eetlepels water en 1 eetlepel suiker gebruikt, omdat ik geen whiskey in huis had en het zonde vond om voor 3 eetlepels een fles te kopen)
• 300 gram pure chocolade (minimaal 70% cacao), fijngehakt
• 2 eieren
• 100 gram lichtbruine basterdsuiker
• 1 bakje (250 gram) mascarpone
• 1 blikje gecondenseerde melk
• 100 ml honing
• poedersuiker

Verder heb je nodig:

• springvorm van 23 cm doorsnede
• bakpapier
• keukenmachine en/of een mixer

Verwarm de oven voor op 140 graden en bekleed de springvorm met bakpapier. Je zet de taart straks in het midden van de oven, ik schuif onder het rooster ook de bakplaat in de oven met daarop een stukje bakpapier of aluminium-folie. Dit omdat er tijdens het bakken wat boter uit de bodem kan lekken, en op deze manier blijft je oven schoon.

Je begint met het fijnmalen van de Oreo koekjes. Dit gaat het makkelijkst in een keukenmachine. Heb je die niet, dan volstaat een deegroller (of lege fles) uiteraard ook. Ik vind het dan makkelijk om de koekjes in een stevige plastic zak te doen, dan vliegen de kruimels niet alle kanten op.

Dit is hoe het er uiteindelijk uit ziet. Door de crèmige vulling “binden” de kruimels al wat.

Vervolgens smelt je 80 (of 81 🙂 ) gram boter in een steelpannetje en voegt daar de kruimels en de whiskey (of het water en suiker) aan toe:

Dit is hoe het er dan uit komt te zien. Je verdeelt dit over de bodem en drukt dit met de bolle kant van een eetlepel aan, zodat het een redelijk gladde laag wordt.

Dit dek je af met keukenfolie, en zet het even in de koelkast. Ondertussen ga je verder met de tweede laag.

Hiervoor smelt je de rest van de boter (100 gram dus), haalt dit van het vuur en voegt 100 gram fijngehakte chocolade toe. Zorg dat de chocolade helemaal opgelost is, en laat dit 4 minuten staan, om het vervolgens nog even door te roeren.

Ondertussen klop je de lichtbruine basterdsuiker met de eieren in 5 minuten romig en dik.

Dan schep je het chocolademengsel erdoor:

Als dit goed is gemengd, roer je met een vork 150 gram mascarpone los in een kommetje, en schept dit door het mengsel tot het helemaal egaal is.

Dan schep je het mengsel voorzichtig in de springvorm en verdeelt het over de bodem.

Nu kan de taart de oven in, je bakt het ongeveer 45 minuten in het midden van de oven op 140 graden, tot de vulling net gestold is.

En zo ziet het er uit na 45 minuten:

Nu moet de taart anderhalf uur afkoelen op een rooster, tijd om even wat anders te doen dus 🙂

Na het afkoelen is het tijd voor de laatste laag. Hiervoor verwarm je (al roerend) de rest van de chocolade (200 gram), de gecondenseerde melk en de honing.

Volgens de beschrijving moet je de saus 10 minuten laten afkoelen, maar ik vind dat net iets te lang, omdat de saus dan iets te dik geworden is. Ik laat hem 7 à 8 minuten afkoelen, en verdeel de saus dan over de taart.

Nu dek je de taart weer af, en gaat hij 2 uur de koelkast in om af te koelen.

Voor het serveren kun je de taart nog bestrooien met poedersuiker, en je kunt hem serveren met de rest van de mascarpone.

Deze taart bevat chocolade in het kwadraat, en is daardoor best machtig. Hoewel ik eigenlijk nooit moeite heb met een flinke punt gebak, laat ik het bij deze Mississippi Mud Pie bij een klein puntje. Maar lekker dat hij is… Smakelijk!

Natasja // Ik ben 45 jaar, ik ben een vrouw met lachrimpels, fronsrimpels, en net als bij iedere vrouw doet mijn huid wel eens een beetje dwars. Gewoon een vrouw zoals jij dus!